۱. جنگ در دو خط مقدم:
مهمترین اشکال هیتلر در این قسمت دستکم گرفتن قدرت رادیویی ارتش بریتانیا بود. هیتلر باور داشت که نیروهایش بهراحتی ارتش بریتانیا را شکست میدهند. این در حالی بود که رهبر نازیها، تصمیم گرفت با شوروی نیز وارد نبرد شود. نبرد در دو خط مقدم، هزینههای زیادی را برای هیتلر داشت و قسمت اعظم نیروهای او را نابود کرد. هیتلر تمرکز اصلیاش را روی بمباران شهرهای انگلستان گذاشت و این کار باعث شد تا شوروی بتواند نیروهای ازدسترفته خودش را بازیابی کند.
۲. هیتلر به مسکو حمله نکرد:
در ابتدای حملات نازیها به شوری، هیتلر این فرصت را داشت تا درنبرد پیروز شود. اگر هیتلر، قبل از زمستان سال ۱۹۴۱ به مسکو حمله میکرد، میتوانست کنترل تمامی سیستمهای ریلی این کشور را به دست گیرد. این حمله کمی خطرناک بود ولی ارزشش را داشت. اما هیتلر بهجای حمله به مسکو به اوکراین و استالینگارد یورش برد.
۳. انتخاب متحدانی ضعیف و اشتباه:
انتخاب متحدان کاملاً به عهدهی شخص هیتلر بود و ایدئولوژی و افکار نژادپرستانهی او بهشدت بر این تصمیم اثر داشت. او ایتالیا را به این خاطر انتخاب کرد که باورهای او و موسولینی شبیه به هم بود. هیتلر مجبور شد گندکاریهای ایتالیا در آفریقای شمالی، یونان و یوگوسلاوی را پاک کند و این کار برای هیتلر بهشدت هزینهبر بود. اگر باورهای نژادپرستانه او نبود، به باور بسیاری از مورخان، ژاپن از هر لحاظ متحد بهتری برای هیتلر بود.