حادثه عظیم کربلا در دهم محرم سال ۶۱ هجری، مصادف با دهم ماه اکتبر سال ۶۸۰ بعد از میلاد اتفاق افتاد. هرساله مسلمان در روزهای محرم به عزاداری حضرت سیدالشهدا می‌پردازند. امروز شگفتی‌های تاریخ ده حقیقت کمتر گفته‌شده کربلا را برایتان بازگو می‌کند.
۱. مردم کوفه به امام حسین (ع) نام نوشتند و آن حضرت را به کوفه دعوت کردند. مردم کوفه در ابتدا قصد داشتند از امام راهنمایی بگیرند، اما علیه او جنگ کردند. در نامه‌های مردم کوفه به امام ذکرشده بود که یزید، خلیفه وقت به مردم کوفه بسیار ستم می‌کند.
۲. امام حسین (ع) در ابتدا پسرعمویش، حضرت مسلم بن عقیل (ع) را برای بیعت گرفتن به کوفه فرستاد. مسلم همسر دختر حضرت علی (ع) بود. نام او به‌عنوان اولین شهید حادثه عظیم کربلا ثبت‌شده است. باخیانت مردم کوفه، مسلم (ع) توسط سپاهیان یزید به شهادت رسید.
۳. امام حسین (ع) با خود به کربلا هیچ نیروی نظامی‌ای نبرد، زیرا حضرت قصد جنگ نداشت. تنها ۷۲ نفر همراه ایشان بودند. در این سفر، زنان، کودکان و خانواده‌ی ایشان نیز همراهشان برد.
۴. امام (ع) هنگام سفر به کوفه و درراه با یک شاعر ملاقاتی داشتند. شاعر به حضرت گفتند که به کوفه نرود. او همچنان ذکر که کوفیان قصد جان امام (ع) رادارند. آن‌ها با حکومت یزید متحد شده‌اند.
۵. اولین کاری که امام حسین (ع) بعد از رسیدن به کربلا انجام دادند، خریدن زمین‌های سرزمین کربلا بود. امام می‌دانست که او ویارانش در این سرزمین شهید خواهند شد.
۶. یکی از جالب‌ترین قسمت‌های حادثه کربلا، پشیمانی حضرت حر است. حر کسی بود که آب را بر روی امام و خانواده‌اش بسته بود ولی در آخرین لحظات به جمع یاران حضرت پیوست. امام نیز او را پذیرفت.
۷. حضرت علی‌اصغر (ع) کوچک‌ترین شهید کربلاست. طفل شش‌ماهه امام حسین (ع)، تنها شش ماه داشت که براثر اصابت تیر سه شعبه به گلویش و بر روی دستان مبارک امام حسین (ع) به شهادت رسید.
۸. تنها مردانی که در حادثه کربلا زنده ماندند، امام سجاد (ع)، فرزند امام حسین (ع) و امام محمدباقر (ع) بود. حضرت سجاد (ع) به علت بیماری نتوانست در جنگ شرکت کند. او به همراه سایز زنان و دختران به اسارت برده شد.
۹. آخرین کسی که در کربلا به شهادت رسید خود وجود مبارک امام حسین (ع) بود. ایشان پس از اصابت ضربات فراوان به وجود مبارکشان و کشته شدن تمامی یارانشان، سر از وجود مبارکش جداشده و به شهادت رسیدند.
۱۰. سپاهیان یزید، خانواده امام حسین (ع) را به اسارت گرفتند و زندانی کردند. خانواده امام که همه از نسل مبارک حضرت محمد (ص) بودند، آواره بیابان‌ها گشته و در شهرهای سوریه به چرخانده شدند.
